ΙΩΝΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ
Αντίστοιχα στον Ιωνικό ρυθμό έχουμε στους κίονες βάση απλή ή σύνθετη και στο κιονόκρανο τρία μέλη, εχίνο, έλικες και άβακα. Ενίοτε διαμορφώνεται και υποτραχήλιο. Οι πλάγιες πλευρές των ελίκων διαμορφώνονται με προσκεφάλια. Το Ιωνικό επιστύλιο,πολύ απλούστερο από το Δωρικό, έχει την κατακόρυφη επιφάνεια της προσόψεως χωρισμένη σε τρεις οριζόντιες ταινίες.
Ψηλότερα έχουμε την ζωφόρο, η οποία εδώ είναι συνεχής και διακοσμείται με γλυπτά. Το γείσο είναι απλούστερο, δεν φέρει τα Δωρικά στοιχεία
προμόχθων και σταγόνων, αλλά ενίοτε διακοσμείται με συνεχή οριζόντια σειρά οδόντων. Οι κορμοί των ιωνικών κιόνων έχουν ραβδώσεις, όπως και οι δωρικοί. Σε μερικά όμως αρχαϊκά
παραδείγματα υπήρχαν κίονες με οξείες ακμές στην θέση των ταινιών.
Συνήθως οι ιωνικοί κίονες είχαν 24 ραβδώσεις, αλλά και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις με 16 ραβδώσεις. Υπάρχουν και ιωνικοί κορμοί αράβδωτοι, όπως του πρώιμου ναού της Νεανδρείας ή του Ηραίου της Σάμου και των Σάρδεων, που δεν αποπερατώθηκαν
ποτέ. Ο κορμός των ιωνικών ναών έχει μείωση και ένταση σε μικρότερο βαθμό από το δωρικό. Η ένταση είναι μικρή, μπορεί και να λείπει πολλές φορές. Αλλά προσδίδει εξαιρετική χάρη στους ραδινούς ιωνικούς κίονες.
Οι κίονες είχαν κλίση προς το εσωτερικό μικρότερη από των δωρικών κιόνων.
Τα ιωνικά κιονόκρανα αφ’ ενός είναι πολυπλοκότερα από πλευράς μορφής και αφ’ ετέρου δεν εξελίσσονται με την τελειοποίηση ενός μόνο πρωταρχικού τύπου όπως τα δωρικά, αλλά αποκτούν και νέα στοιχεία συν το χρόνο για την δημιουργία παραλλαγών. Το βασικό τους χαρακτηριστικό, οι έλικες, έμειναν πάντα το ιδιαίτερο γνώρισμα του
ρυθμού.
Το θέμα των ελίκων, οπωσδήποτε παλαιότερο και οικείο στους ανατολικούς λαούς, υιοθετήθηκε για την διακόσμηση του Ιωνικού κιονόκρανου. Η αφετηρία του σχήματος των συμμετρικών ελίκων βρίσκεται σε πολύ παλαιότερα διακοσμητικά των λαών της Ανατολής. Ο άβακας του Ιωνικού κιονόκρανου είναι πολύ μικρότερος από τον δωρικό. Συνήθως είναι ορθογώνια λεπτή πλάκα που καταλήγει περιμετρικά σε κυμάτιο λέσβιο ή ιωνικό, με ανάγλυφα καρδιόσχημα φύλλα. Οι έλικες δεν έχουν πάντα το ίδιο ακριβώς σχηματικό σχήμα. Η χάραξή τους διαφέρει από μνημείο σε μνημείο. Τα επιστύλια διαφέρουν από τα δωρικά. Έχει απουσία ταινίας, κανόνων, σταγόνων και χωρίζεται σε τρεις επάλληλες οριζόντιες ζώνες (ταινίες). Η ανώτερη από τις τρεις ζώνες είναι λίγο πλατύτερη από τις άλλες δυο. Αργότερα μεταξύ των ταινιών παρεμβάλλονται αστράγαλοι ή κυμάτια. Η εισαγωγή ζωφόρου στον θριγκό του ιωνικού ναού δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς έγινε και αν ήταν πραγματικά
νεωτερισμός που εφαρμόστηκε κατ’ αρχήν στην κυρίως Ελλάδα.
Αντίστοιχα στον Ιωνικό ρυθμό έχουμε στους κίονες βάση απλή ή σύνθετη και στο κιονόκρανο τρία μέλη, εχίνο, έλικες και άβακα. Ενίοτε διαμορφώνεται και υποτραχήλιο. Οι πλάγιες πλευρές των ελίκων διαμορφώνονται με προσκεφάλια. Το Ιωνικό επιστύλιο,πολύ απλούστερο από το Δωρικό, έχει την κατακόρυφη επιφάνεια της προσόψεως χωρισμένη σε τρεις οριζόντιες ταινίες.
Ψηλότερα έχουμε την ζωφόρο, η οποία εδώ είναι συνεχής και διακοσμείται με γλυπτά. Το γείσο είναι απλούστερο, δεν φέρει τα Δωρικά στοιχεία
προμόχθων και σταγόνων, αλλά ενίοτε διακοσμείται με συνεχή οριζόντια σειρά οδόντων. Οι κορμοί των ιωνικών κιόνων έχουν ραβδώσεις, όπως και οι δωρικοί. Σε μερικά όμως αρχαϊκά
παραδείγματα υπήρχαν κίονες με οξείες ακμές στην θέση των ταινιών.
Συνήθως οι ιωνικοί κίονες είχαν 24 ραβδώσεις, αλλά και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις με 16 ραβδώσεις. Υπάρχουν και ιωνικοί κορμοί αράβδωτοι, όπως του πρώιμου ναού της Νεανδρείας ή του Ηραίου της Σάμου και των Σάρδεων, που δεν αποπερατώθηκαν
ποτέ. Ο κορμός των ιωνικών ναών έχει μείωση και ένταση σε μικρότερο βαθμό από το δωρικό. Η ένταση είναι μικρή, μπορεί και να λείπει πολλές φορές. Αλλά προσδίδει εξαιρετική χάρη στους ραδινούς ιωνικούς κίονες.
Οι κίονες είχαν κλίση προς το εσωτερικό μικρότερη από των δωρικών κιόνων.
Τα ιωνικά κιονόκρανα αφ’ ενός είναι πολυπλοκότερα από πλευράς μορφής και αφ’ ετέρου δεν εξελίσσονται με την τελειοποίηση ενός μόνο πρωταρχικού τύπου όπως τα δωρικά, αλλά αποκτούν και νέα στοιχεία συν το χρόνο για την δημιουργία παραλλαγών. Το βασικό τους χαρακτηριστικό, οι έλικες, έμειναν πάντα το ιδιαίτερο γνώρισμα του
ρυθμού.
Το θέμα των ελίκων, οπωσδήποτε παλαιότερο και οικείο στους ανατολικούς λαούς, υιοθετήθηκε για την διακόσμηση του Ιωνικού κιονόκρανου. Η αφετηρία του σχήματος των συμμετρικών ελίκων βρίσκεται σε πολύ παλαιότερα διακοσμητικά των λαών της Ανατολής. Ο άβακας του Ιωνικού κιονόκρανου είναι πολύ μικρότερος από τον δωρικό. Συνήθως είναι ορθογώνια λεπτή πλάκα που καταλήγει περιμετρικά σε κυμάτιο λέσβιο ή ιωνικό, με ανάγλυφα καρδιόσχημα φύλλα. Οι έλικες δεν έχουν πάντα το ίδιο ακριβώς σχηματικό σχήμα. Η χάραξή τους διαφέρει από μνημείο σε μνημείο. Τα επιστύλια διαφέρουν από τα δωρικά. Έχει απουσία ταινίας, κανόνων, σταγόνων και χωρίζεται σε τρεις επάλληλες οριζόντιες ζώνες (ταινίες). Η ανώτερη από τις τρεις ζώνες είναι λίγο πλατύτερη από τις άλλες δυο. Αργότερα μεταξύ των ταινιών παρεμβάλλονται αστράγαλοι ή κυμάτια. Η εισαγωγή ζωφόρου στον θριγκό του ιωνικού ναού δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς έγινε και αν ήταν πραγματικά
νεωτερισμός που εφαρμόστηκε κατ’ αρχήν στην κυρίως Ελλάδα.
ΠΗΓΗ: Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΤΗΣ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗΣ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΔΡΙΤΣΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου