Η ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Τα λατινικά είναι η γλώσσα που ομιλούνταν αρχικά στην περιοχή γύρω από τη Ρώμη, το λεγόμενο Λάτιο. Έγινε πολύ σημαντική ως επίσημη γλώσσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Όλες οι ρομανικές γλώσσες (γνωστές και ως λατινογενείς) προέρχονται από τα λατινικά και πολλές λατινικές λέξεις υπάρχουν στις σύγχρονες γλώσσες όπως τα αγγλικά.

Η λατινική γλώσσα ανήκει στον ιταλικό κλάδο των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Είναι συγγενής της αρχαίας ελληνικής στη μορφολογία και τη δομή γενικότερα. Αποτελούσε αρχικά το γλωσσικό ιδίωμα μιας περιοχής που εκτεινόταν από τον κάτω ρου του Τίβερη έως το σημερινό Μόντε Αλμπάνο. Με τον καιρό έγινε η γλώσσα των κατοίκων της Ρώμης και σιγά-σιγά κάλυψε ολόκληρη την επαρχία του Λατίου (Λατ. Latium, ιταλ. Lazio), οπότε πήρε το όνομα λατινική. Στη συνέχεια, επεκτάθηκε έξω από το Λάτιο, έσβησε τις γειτονικές διαλέκτους που λίγο διέφεραν από εκείνη (σαβινική και μαρσική διάλεκτος), υπερίσχυσε της οσκικής γλώσσας, έσβησε την ουμβρική και, στα χρόνια του Χριστού, τη βενετική. Τέλος απορρόφησε τη μη ινδοευρωπαϊκή Ετρουσκική γλώσσα, την κελτική γλώσσα της κοιλάδας του Πάδου και της εντεύθεν των Άλπεων Γαλατίας (Gallia Cisalpina), καθώς και τη μεσσαπική.

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ:

«Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε πως όλοι οι Ιταλοί σε κάποια περίοδο της ιστορίας υπήρξαμε ­ και ίσως είμαστε ακόμα ­ Έλληνες»

(Βαλέριο Μανφρέντι στο βιβλίο του «Έλληνες της Δύσης»)

Το Χαλκιδικό αλφάβητο αποτελεί παραλλαγή του Ελληνικού, δημιουργήθηκε στην Χαλκίδα, μεταφέρθηκε στην αποικία Κύμη στην Ιταλία και από εκεί με μικρές διαφοροποιήσεις στους Ετρούσκους αποτελώντας ουσιαστικά τον πρόγονο του πλέον χρησιμοποιούμενου αλφάβητου παγκοσμίως σήμερα, του λατινικού.

Το λατινικό αλφάβητο – εξέλιξη του Χαλκιδικού – χρησιμοποιείται σήμερα από 2.6 δις ανθρώπους.

Το Ελληνικό αλφάβητο άρχισε να χρησιμοποιείται περίπου το 800 π.χ. Αρκετές ήταν οι παραλλαγές του στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας και μία από αυτές ήταν και η Χαλκιδική γραφή που άρχισε να χρησιμοποιείται στην Χαλκίδα περίπου το 770 π.χ. Κοινό αλφάβητο με ελάχιστες διαφοροποιήσεις είχαν και στην Ερέτρια την ίδια εποχή.

Το Χαλκιδικό αλφάβητο έχει ομοιότητες με της Ρόδου και της Κρήτης καθώς και με της Βοιωτίας. Θεωρείται πιθανό ότι έχει επηρεαστεί και από τα αλφάβητα αυτών των περιοχών είτε λόγω της γειτνίασης (Βοιωτία) είτε λόγω των επαφών που είχαν οι Ευβοείς ναυτικοί με αυτές τις περιοχές (Ρόδος και Κρήτη).

Το Χαλκιδικό είχε διαφοροποιήσεις από το Ελληνικό με πιο εμφανείς στο ελληνικό Γ το οποίο γραφόταν όπως το λατινικό C, το Δ που γραφόταν όπως το λατινικό D, το Λ που γραφόταν όπως το λατινικό L, το Π που γραφόταν με στρογγυλεμένο το πάνω μέρος πλησιάζοντας το λατινικό γράμμα P και το Ρ που είχε μία επιπλέον ουρά προς τα δεξιά όπως το λατινικό R.

Η μεγάλη σπουδαιότητα του Χαλκιδικού αλφάβητου έγκειται στο γεγονός ότι μέσω των αποικιών των Χαλκιδέων και των υπόλοιπων Ευβοέων στην Ιταλία και ιδιαίτερα την αποικία των Χαλκιδέων και Ερετριέων Κύμη, το Χαλκιδικό αλφάβητο εξαπλώθηκε πέρα από τα σύνορα της Εύβοιας και της Ελλάδας.

Σήμερα θεωρείται από τους γλωσσολόγους παγκοσμίως ως ο πιθανότερος πρόγονος του λατινικού αλφάβητου, του πλέον χρησιμοποιούμενου αλφάβητου δηλαδή, που χρησιμοποιεί το 36% του παγκόσμιου πληθυσμού – περίπου 2,6 δις. άνθρωποι.

Μία από τις αρχαιότερες Ελληνικές επιγραφές και η αρχαιότερη με την χρήση της Χαλκιδικής γραφής βρέθηκε στο νησί Ίσκια της Νότιας Ιταλίας στο ονομαζόμενο κύππελο του Νέστορα.

Το κύπελλο, φτιάχτηκε στη Ρόδο, κατά το δεύτερο μισό του 8ου αιώνα π.Χ., και βρέθηκε σ” έναν τάφο στις Πιθηκούσσες, την πρώτη ελληνική αποικία σε έδαφος ιταλικό, στο νησί που σήμερα ονομάζουμε Ίσκια.

Το Χαλκιδικό αλφάβητο υιοθετήθηκε από τους Ετρούσκους και από εκεί εξελίχθηκε στο λατινικό αλφάβητο, σύμβολα του οποίου σήμερα συναντάμε παντού στην καθημερινότητα μας από το πληκτρολόγιο του ηλεκτρονικού υπολογιστή, στον περιοδικό πίνακα, στα σήματα της τροχαίας κ.α.

Εδώ αξίζει να τονίσουμε το παράδοξο ότι στην γενέτειρα αυτού του σημαντικού αλφάβητου, την Χαλκίδα, γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτό και η μοναδική αναφορά στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης αμφισβητεί ότι αποτέλεσε πρόδρομος του λατινικού με την ακόλουθη σημείωση «Παλαιότερα πιστευόταν ότι το Χαλκιδικό αλφάβητο επηρέασε εκείνο των Ετρούσκων στην Ιταλία και έτσι έγινε πρόδρομος του λατινικού αλφάβητου.

 Σήμερα αυτή η άποψη δεν θεωρείται απολύτως βέβαιη». Το εντυπωσιακό είναι ότι οι Μπαμπινιώτης, Βερέμης και άλλοι Έλληνες πανεπιστημιακοί και γλωσσολόγοι, Ιταλικές και διεθνείς πηγές όπως το Wikipedia αναφέρουν το Χαλκιδικό αλφάβητο ως τον πρόγονο του λατινικού χωρίς αμφισβήτηση.

Το Χρυσό ποτήρι του Νέστορα από την Πήλο

Στο ποτήρι αυτό διαβάζει κανείς : «Είμαι το γλυκόπιοτο ποτήρι του Νέστορα. Όποιος λοιπόν πιει από αυτό το ποτήρι, αυτόν αμέσως θα τον κυριέψει ο πόθος της Αφροδίτης με το όμορφο στεφάνι».

Το Λάτιο (ιταλικά: Lazio, Λάτσιο) είναι περιφέρεια της Ιταλίας. Συνορεύει βορειοδυτικά με την περιφέρεια της Τοσκάνης, βόρεια με την Ούμπρια, βορειοανατολικά με την περιφέρεια Μάρκε, ανατολικά με την περιφέρεια του Αμπρούτσο και αυτήν του Μολίζε, νοτιοανατολικά με την Καμπανία ενώ στα δυτικά βρέχεται από την Τυρρηνική θάλασσα.

Στο εσωτερικό του Λατίου υπάρχει και η Πόλη του Βατικανού.

Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 5.617.516 κατοίκους (2008) και η έκτασή της τα 17.203 τ.χλμ.. Πρωτεύουσα της περιφέρειας είναι η Ρώμη.

Ετυμολογία του ονόματος

Ο όρος Λάτιο προέρχεται πιθανότατα από το αρχαίο «Latium», δοσμένο από τους Λατίνους, πρόγονους των αρχαίων Ρωμαίων που με τη σειρά τους διατήρησαν αυτήν την ονομασία λόγω του πλάτους της περιοχής («latus» σταλατινικά), που σήμαινε επίσης και «εύφορη χώρα».

Στην αρχαιότητα η περιοχή του Λατίου οριοθετούνταν ως τους πρόποδες των Απεννίνων προς ανατολή, την αρχαία πόλη Τερατσίνα προς νότο και τα όρη Αουσόνι προς βορρά^[1].

Για το Λάτιο ωστόσο, η αναφορά θα αφορούσε περισσότερο στην ομοσπονδία των λατινογενών λαών και λιγότερο στην πεδιάδα του Λατίου.

http://mythagogia.blogspot.gr/2015/10/blog-post_69.html

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1

Παπουτσόγλου Θεόδωρος
Παρασκευόπουλος Κωνσταντίνος
Μαγγιώρου Αντιγόνη
Μαγγιώρου Κατερίνα
Παπαδημητρίου Κωνσταντίνα