Ο ΕΚΛΕΠΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

 Το 2ο αιώνα π.χ., η Ελλάδα έγινε ρωμαϊκή επαρχία και ο ελληνικός πολιτισμός εξαπλώθηκε στη Ρώμη και σε όλη την αυτοκρατορία της. Οι αρχιτέκτονες κατά τη Ρωμαϊκή εποχή διατηρώντας την ελληνική κιονοδομία, χρησιμοποίησαν τους ελληνικούς ρυθμούς άπειρες φορές και με πολλές παραλλαγές. Εκτός από τους παραδοσιακούς τρόπους χρήσης των κιόνων σε περιστύλια, στοές, προστώα και υπόστυλες αίθουσες, πολλές φορές τόσο στο εσωτερικό όσο και στην πρόσοψη των κτιρίων, υπάρχουν κίονες που παρατάσσονται κατά μήκος ενός τοίχου, σε ελάχιστη απόσταση από αυτόν, δεν υποβαστάζουν στοιχεία της στεγάσεως και αποσκοπούν στο να δώσουν στο κτίριο περισσότερη μεγαλοπρέπεια, ή να διορθώσουν μεγάλες επιφάνειες που δεν έχουν ανοίγματα.
 Με το πέρασμα του χρόνου επικρατεί εκλεκτικισμός. Κατά την προσωπική εκτίμηση του αρχιτέκτονα, ή των εργοδοτών του, διαλέγεται ένας ρυθμός στον οποίο θα κτισθεί το νέο κτίριο. Ή άλλοτε στην απλή μορφή του κτιρίου προστίθενται ορισμένα στοιχεία επιλεκτικά για να διακοσμήσουν εξωτερικά το κτίριο, δίνοντας του μνημειακή μορφή. Τα στοιχεία αυτά μπορεί να είναι σύνθετα, δηλαδή γίνεται χρήση δύο ή και των τριών ρυθμών σε ένα κτίριο, παραφορτώνοντας την όψη του, και εντυπωσιάζοντας το θεατή εκ πρώτης αλλά χωρίς να επηρεάζει ουσιαστικά την αισθητική του.

ΠΗΓΗ: Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΤΗΣ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗΣ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΔΡΙΤΣΑ